Interview in Vrij Nederland van 25 augustus 2016 door Map Oberndorff.

Tijdens haar jeugd in Zuid-Limburg hoorde Marcia Luyten vrijwel niets over het traumatische mijnverleden van de streek. Een duik in dat verleden voor haar boek ‘Het geluk van Limburg’ raakte haar meer dan ze had verwacht. ‘Als kind voelde ik hoe de streek elke hoop had verloren. Maar ik had geen flauw benul van wat daaraan vooraf was gegaan.’

Als Marcia Luyten in haar rode avondjurk het podium van Theater Heerlen bestijgt, gieren de zenuwen door haar keel. De grond onder haar voeten lijkt te schudden, zo erg staat ze te trillen op haar benen. Het tv-programma Buitenhof live presenteren, debatten leiden en lezingen geven, al die activiteiten gaan haar inmiddels bijna moeiteloos af. Maar nu ze hier in haar geboortestreek op het punt staat het lied ‘Motherland’ van Natalie Merchant te vertolken, voelt ze zich ineens heel kwetsbaar. Ze hoort de pianiste de eerste akkoorden spelen, telt af, en zet dan nét iets te laat in. Where in hell can you go, far from the things that you know, klinkt haar wat bibberige stem door de zaal. Na het eerste couplet voelt ze zich zekerder worden. Haar stem klinkt vaster, maar nog wel breekbaar. Don’t miss this wasteland, this tormented place, when you leave. Ze kijkt de roodverlichte zaal in. Tranen biggelen over de wangen van toeschouwers, onder wie opvallend veel stoere mannen. Ook haar eigen vader is ontroerd.