Hij had te lang gewacht met naar huis rijden. Een paar straten van zijn kantoor reed Isac zich vast. Autobanden, lege vaten en een auto versperden de weg. Hier maakten vijf jongens de dienst uit. Allemaal hadden ze een stok en ze waren nogal opgeladen. Isac moest de auto uit. Eentje trok het portier open, een ander pakte de mouw van zijn hemd. Don’t touch me. Isac stapte zelf uit. Van de jongens – ouder dan 25 waren ze niet, kreeg hij het bevel: “Zing het Buganda volkslied.
Hartje Kampala is hartje Buganda. Hier zetelt de Kabaka, de koning van het grootste en machtigste koninkrijk binnen de grenzen van Oeganda. De jongens bij de roadblock waren Baganda. Isac is geboren in het westen, in het koninkrijk van de Banyankole – als we mensen gaan indelen in etnische groepen.
En dat is wat nu in Oegana gebeurt. De campagne voor de presidentsverkiezingen van 2011 is begonnen en president Museveni speelt het politieke spel vaker langs etnische lijnen. Hij verbood de Kabaka een bezoek te brengen aan een Buganda-district buiten Kampala.
Museveni claimt dat daar een minderheidsgroep woont die niet meer bij Buganda wil horen. Deze 700 man noemen zich Banyala. Ze hebben net een eigen koning uitgeroepen – een stroman van Museveni en lid van diens partij. Het leger sloot voor de Kabaka de weg af.
Onder de Baganda op het platteland genoot de president altijd veel steun. Maar de Kabaka bekritiseert Museveni. Die heeft zijn beloften uit de tijd dat de Baganda hem aan de macht hielpen nog niet ingelost. De Baganda willen een federale staat. En ze willen gestolen land terug. Nu ook buiten de stad de Baganda naar de oppositie zouden trekken, speelt Museveni ‘verdeel en heers’.
Dat liep uit de hand. Aanhangers van de koning gingen de straat op. Zo ook vandalen en plunderaars. Het leger bezette de straten. Veertien mensen zijn doodgeschoten.
Isac komt uit dezelfde streek als president Museveni. Daar kennen ze het lied van de Kabaka niet. Zijn mobieltje en iPOD werden afgepakt. Een stok dreunde op zijn rug, dreunde op zijn hoofd.
**